Για πάρα πολλά ζευγάρια που έχουν ταλαιπωρηθεί από δύο ή παραπάνω αποβολές ή παλλίνδρομες κυήσεις, υπάρχει το ερώτημα αν υπάρχει κάποιο αίτιο που τις προκάλεσε που βάζει σε κίνδυνο και την επόμενη εγκυμοσύνη. Τα αίτια των καθ’έξη αποβολών είναι πολλά και η διερευνησή τους βρίσκει κάποιο αίτιο μόνο σε 25~50% των περιπτώσεων. Αν δε βρεθεί αίτιο, η επόμενη εγκυμοσύνη έχει πιθανότητα 60~70% να είναι επιτυχής. Τα αίτια που μπορεί να προκαλέσουν καθ’έξη αποβολές είναι τα εξής:

• Γενετικά αίτια. Οι περισότερες σποραδικές αποβολές συμβαίνουν γιατί τα χρωμοσώματα της εγκυμοσύνης δεν είναι φυσιολογικά. Η πιθανότητα για τέτοιες αποβολές αυξάνεται με την ηλικια, και μετά τα 40 ξεπερνά το 33%. Ανεξάρτητα από τυχαία γεγονότα, υπάρχουν χρωμοσωμικές ανωμαλίες (μεταθέσεις) όπου ένα κομμάτι χρωμοσώματος έχει ξεκολλήσει και έχει κολλήσει σε άλλο χρωμόσωμα. Όταν γίνεται αυτό, αυξάνεται την πιθανότητα χρωμοσωμικών ανωμαλιών και άρα αποβολών. Αυτές οι ανωμαλίες ελέγχονται με καρυοτυπική ανάλυση. Στα γενετικά αίτια πιθανώς κατατάσσεται και ο ανδρικός παράγων, αφού ξέρουμε οτι χαμηλής ποιότητας σπερμοδιαγράμματα συνδέονται με μεγαλύτερη πιθανότητα αποβολών.
• Ορμονικά αίτια. Υπάρχει μιά συσχέτιση με • νοσήματα του θυρεοειδούς, καθώς και με τον ανεξέλεγτο διαβήτη τύπου I, τα οποία μάλλον δεν συμβαίνουν συχνά. Είναι υπό αμφισβήτηση το αν υπάρχει πρόβλημα με το επίπεδο της Προγεστερόνης στο αίμα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, (δηλαδή με το αν η χαμηλή προγεστερόνη είναι αίτιο μιας αποβολής ή όχι) αλλά στα πλαίσια μιας εκτενούς διερεύνησης, πάντοτε ελέγχεται και το επίπεδο της προγεστερόνης στο δεύτερο μισό του κύκλου.
• Περιβαλλοντικά αίτια. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και το κάπνισμα και το αλκοόλ και υπάρχει σχετική βιβλιογραφία που συνδέει το βαρύ κάπνισμα (πάνω από δύο πακέτα την ημέρα) με αποβολές. Επιπλέον, υπάρχουν πάντοτε φόβοι για τη δράση στον οργανισμό περιβαλλοντικών τοξινών κ.τ.λ. Συνήθως, με εξαίρεση συγκεκριμένα επαγγέλματα με έκθεση σε συγκεκριμένα χημικά, τοξίνες ή βαρέα μέταλλα, για τον περισσότερο κόσμο δεν βρίσκουμε τέτοια αίτια.
• Ανατομικά αίτια. Αυτά μπορεί να είναι συγγενή, (κάτι που αποκλείεται άν υπάρχει φυσιολογική εγκυμοσύνη στο παρελθόν) ή επίκτητα, (συγκεκριμένα, συμφύσεις και ινομυώματα). Για τη διερεύνησή τους απεικονίζεται η κοιλότητα της μήτρας, με υστεροσαλπιγγογραφία, υστεροσονογραφία ή υστεροσκόπηση.
• Ανοσολογικά αίτια. Υπάρχουν δύο ειδών ανοσολογικά αίτια που έχουν προταθεί:

Τα αυτοάνοσα όπου υπάρχει μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος με αποτέλεσμα μια γενικευμένη αντίδραση εναντίον του ίδιου του οργανισμου (γι’αυτό και λέγονται αυτοάνοσα), όπου στα πλαίσια μιας τέτοιας νόσου μια εγκυμοσύνη μπορεί να βληθεί, (π.χ. στα πλαίσια του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου, Σ.Ε.Λ.). Σε αυτά τα νοσήματα, η θεραπεία καταστολής του ανοσοποιητικού βελτιώνει τις πιθανότητες μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης. Αλλο αυτοάνοσο νόσημα που έχει σαφώς συνδεθεί με καθ’έξη αποβολές είναι το αντι- φωσφολιπιδικό σύνδρομο (anti-phospholipid Syndrome APS), για το οποίο επίσης γίνεται έλεγχος και αν υπάρχει, θεραπεία.

Ανοσία κατά της εγκυμοσύνης. Η ανακάλυψη οτι η εγκυμοσύνη δεν παρουσιάζει προς την μητρική πλευρά αντιγόνα ιστοσυμβατότητας που να επιτρέπουν ανοσολογική αντίδραση, εκτός απο τα αντιγόνα ιστοσυμβατότητας της κύησης HLA-G, οδηγει στο συμπέρασμα οτι οποιαδήποτε ειδική αντίδραση εναντίον της εγκυμοσύνης δεν είναι πιθανή. Αυτού του είδους οι θεωρίες και οι σχετικές θεραπείες (αντι-πατρικά αντισώματα κ.τ.λ.) είναι πλέον υπό αμφισβήτηση.

• Προθρομβωτικά νοσήματα. Μιά ομάδα από γενετικά κληρονομούμενες νόσους προκαλούν προδιάθεση για θρομβώσεις.

Επειδή η εγκυμοσύνη, προκαλώντας αύξηση πολλών παραγόντων του αίματος που συμβάλουν στην πήξη επίσης αυξάνει την προδιάθεση για θρομβώσεις, αυτού του είδους οι προθρομβωτικές νόσοι αυξάνουν τον κίνδυνο επιπλοκών στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης (μετά την 14η εβδομάδα κύησης). Η σημασία τους για αποβολές πρώτου τριμήνου δεν είναι σίγουρη αλλά γίνονται εξετάσεις και για αυτά τα νοσήματα.

• Λοιμώδη αίτια. Παρά το οτι πολλοί παθογόνοι οργανισμοί μπορεί να προκαλέσουν σποραδικές αποβολές, λίγες ενδείξεις υπάρχουν οτι μια μόλυνση είναι αίτιο καθ’έξη αποβολών. Γι’αυτό γίνεται και μικρός έλεγχος για παθογόνα μικρόβια.

Θεραπείες

Ανάλογα με το αίτιο, υπάρχουν και θεραπείες: Συγγενείς ανωμαλίες της μήτρας διορθώνονται, συμφύσεις και ινομυώματα αφαιρούνται. αυτοάνοσες νόσοι μπαίνουν σε ανάλογη αγωγή. Προθρομβωτικά αίτια θεραπεύονται με αντιπηκτικά ή άλλες θεραπείες. Ακόμα και χωρίς συγκεκριμένο αίτιο, εμπειρικές θεραπείες χρησιμοποιούνται με την ελπίδα οτι θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα.. Σαν τέτοια θεραπεία υπάρχει η χρήση αντιπηκτικών και αντιβιωτικών.